ඇගේ දෑස නීල තරු සේ දිදුලයි . තොල් පෙත්තක් වියලි මිරිස් කරලක් සේ මෙරූන් පාටයි . ඇගේ කම්මුල් නිකං කතරගමකිරි හට්ටි දෙකක් වගේ . ඇගේ දත් ... ඇගේ දත් ... කිසිම දෙයකට උපමා කරන්නට මට දහසක් ආවේ නෑ ..
" ඒ අර කෑල්ල පට්ට නේ බං ... බලකංකො නිකම් , දත් ටික තමයි පට්ට ඔක්කටම වඩා නැඩ්ඩ මචා ... "
එසේ පැඅවසුවේ මගේ ලග සිටි නසරානියෙකි . ඒ නරුමයාද මුව අයාගෙන බලා සිටින්නෙ මාගේ උදේශිකාගෙ රුව දෙසය . ඒත් සමගම මම
"මචං අමිල ... මං ඒ කෑල්ල ටෝක් බන් " අපායට උනත් කලින් යන්න එපැයි, ඒක නිසා මං ඇරල දැම්ම . නමුත් යහලුවන් දෙදෙනෙක්ම තත්පර පහලවක් වැනි කාලයක් මා දෙස නෙත් නොපියා බලාපු කරගෙන ඉද්දි , එක් පාංකඩයෙක් ...
"මේකේ කලු පාට දෙක පට්ට බං .. පොඩි කොලිටියක් තියේ , අපරාදේ .... " ඌ තාමත් බලා සිටින්නේ මාගේ සෙරෙප්පු දෙක දෙසය . ඌ නමින් දිල්ශාන්. ඔහු ගැන හදුන්වව්වොත් ඔහු සෑම දෙයකම අඩුපාඩු එකක් හෝ දකින පුද්ගලයෙකි . කොන්ඩය කැපුවත්,අලුතින් ඇදුමක් ගත්තත් කිසියම් හෝ අඩුපාඩුවක් පෙන්වීම උගේ සිරිතයි, උට "මූසලයා" ලෙස නමක් පට බැදී ඇත්තේ ඒ නිසාවෙනි . ඔහු එය කීයනවාත් සමග මට මහක් උනේ මල්ලිකා ඇන්ටිව , පොඩි කාලෙ ඉස්කෝලෙ ඇරිල ගෙදර එක්කන් ආවේ, ක්ලාස් ඔක්කම එක්කන් ගියෙ ඒ ඇන්ටි , ආ .. උබල දන්නවද කවුද මල්ලික ඇන්ටි කියල ?? ඒ තමයි මේ මූසලයගෙ අම්ම . අනේ හොදයි ...
" මේ උබ සීරියස්ද කියන්නෙ ... ? අමිල එය මගෙන් ඇහුවෙ ඌ සීරියස් වෙමින්‍ය
"ඔව් බං .. වෙන කෙල්ලන්ට අගේ නෙමෙයි බං .. මේකට මට මාර ෆීලිං එකක් එන්නෙ .. ඔලුවට එන්නෙම මේකිවනෙ .. " is @ අඩමින් ..
"එලකිරි .. උබ ඩිගටම ටෝක් කරහං .. හැබැයි පෝරියල් දෙකක්ම කාහං " අමිල එය පැවසුවේ මගෙ උරහිසටද තට්ටුවක් දමමිනි .
"ඇයි කාගෙන්ද කාගෙන්ද පෝරියල් ...?? " මම හිතට ආ කලබල ශීලී ස්වාබාවයෙන් කෙලින්ම ඇසුවෙමි .
" ඒකිගෙ අයියා සුදේශ් යකෝ .. වැඩේ මිස් උනොත් උබ ඉවරයි ..කපනව කීවොත් කපනව .. උබව පෙති ගහයි යකෝ .. " ඒක අමිල කටින් කිව්වට වැඩිය පෙති ගහන විදිය අතින් පෙන්වීමත් සමග මම නොපෙනෙන සේ කෙල බිංදු දෙකක් ගිල්ලෙමි . නමුහ් ඒ වචන ටික වම් කනින් ඇසී ශරීරය පිටුපසින්ම හොර රහසේ කාන්දු වී ගියේය , එනිසා මට ගානක්වත් නැත .
" හරි .. උබ කිව්වෙ පෝරියල් දෙකක් කියල ?? ඒ ඇයි ?? "
"වරෙන්කො පොඩ්ඩක්" අමිල කතා කලේය , ඉන්පසු අමිල මට අපේ පංතියේ සිටින දේහ දාරියෙක් දෙස අත දිගු කල පෙන්නුවේය . ඔහු කොල්ලන් වට කරගෙන පඩ ටෝක් දාගෙන ඉන්න චරිතෙකි , ප්‍රසිද්ද පාසලක රග්බි කන්ඩායමේ නායකයා ඔහුයි . එක් අතක ස්මාට් ෆෝන් එකක් , අනික් අතේ මං දැක්කෙ පිදුරුතලාගල කංද වගේ උගේ තියන මසල්ස් ටිකයි . බැලින්නම් ඔහු කෙලින්ම උදේශිකාගේ පෙම්වතායි . ඒ වචනෙ අමිලය මට කිව්වෙ අන්තිමේට . මා මං ගැනම දුක හිතුනෙ එතකොට , ඌ මට වඩා ශරීරයෙන් , සල්ලි අතින් හැම දෙයකින්ම දෙගුනයක් ඉස්සරහින් , මම මොකෙක්ද ?? මටම හිතුනි ... මගේ සිතට කවඩාවත් ආපු නැති වේදනාවක් ඇතිවුනි . ඒ අස්සෙ අජිත් මුතුකුමාරනගෙ සිංදු කෑලිත් ඔලුවට ගලාගෙන ආවේය . යහලුවන් ඉදිරියේ කදුලු බිංදුවකින් අංශු මාත්‍රයක් හෝ වැටුනොත් මං වසල හමාරය .
( පසුබිම් ගීතය .... දුක දන්නෙ වෙන කව්ද ඇස් දෙක තරම් .. උහු උහු ... )
මම පංති ශාලාවට ගියෙත් සිතේ වේදනාවෙනි .මං කතා කලේ වචන දහයකටත් අඩු ප්‍රමානයකි , මුහුන බිම හොවාගෙන කල්පනාකර කර සිටියෙමි . අද උදේශිකා දිහා බලන්න හිත දෙන්නේ නැත , නමුත් ඉදල හිටල බලන අවස්තාවල සිතට එන්නේ ආශ්වාදයක් නොව අවුරුදු හතක් ලව් කරල බූ කාපු කොල්ලෙක්ගෙ හැගීමකි .
මම සහ දිල්ශාන් ශාලාවේ පිටුපසින්මය . ඒ සමගම ගුරුවරයා ප්‍රශ්න පත්‍රයක් බෙදාගෙන බෙදාගෙන ගොස් . පිලිතුරු සපයන්නටයි කීවේය . ඉන් පලමු ප්‍රශ්නයම හුකෑස් වුනි .
01. සමාගමක වගකීම් තිබේද නැද්ද ? තිබේනම් එය පැහැදිලි කරමින් දක්වන්න .
. මේ දාහක් ප්‍රශ්න ස්සේ ඔවුව හිතන්න මට මානසිකත්වයක් නොතිබිනි .
පි:- සමාගමක කිසිම වගකීමක් මා දන්න තරමින් නැත . සිම්පල් වැඩේ ඉවරයි . ඒ මගේ පිලිතුරයි ,
අනෙක් ප්‍රශ්න කිසිවක් නොකර මගේ ඔලුව අජිත් මුතුකුමාරනටම චැනල් කොට විසුවල් එක්කුත් මවාගෙන කටු බලි අදිමින් සිටියෙමි . මොහොතකින් .. "ජරාස් බ්‍රාස්ස් ජොර ජුරු ..... " ශබ්දයක් ඇසුනි , අම්මටහුඩි !! මල රෙද්දකි සුදුවන් අතකින් පේපර් එක්කුත් රැගෙන , කොමල පපා .. මගේ ඩෙස් එකා යාබද ඩෙස් ඇද ඇද සිටින්නේ උදේශිකා සහ ඇගේ යෙහෙලියයි ..ඔවුන් දෙදෙනාම කූටු කුටු ගගා ඔවුන්ගේ යාලුවන්ට බනින ශබ්දෙකුත් මට ඇසිනි . පපුවේ හර්දස්පන්දනයද සීග්‍රයෙන් වැඩි විය .. නියපොතු වැඩි වැඩියෙන් කැවෙන්නට විය . නහය වැඩි වැඩියෙන් .. ආ ඒක ඕන් නෑ .. එම පැය ඉවර එන තුරු මාගේ දෑස තිබුනේ ඇගේ දෙසටය . ඒ පැයෙන් විනාඩි පහක් පමන ඇගේ මිතුරිය දෙස බලන්නත් යොමි කලෙමි . ( :3 ) පංතිය අවසන් විය . අප සෑමදාම පංතිය අවසන් වීමන් පසු සියලු දෙනා පිටව යනතුරු සිටින්නේ කූබියෝ වගේ ඉන්න අපි අලියොන්ගෙන් තැලෙන්නෙ මොකද යන තේමා පාටය මූලික කරගනය .
" ඒ මචං .. අඩෝ අරක ගනින් යකෝ ශනික . ටක් ගාලා ගනින් නැමිලා ." ඒ හඩ අවදි කලේ බාතියය . ජඩ වැඩක් එත්නම් පාසලේද ගමේද සියලුම ඒවා බැර වන්නේ මුගෙ ගිනුමටයි , යකඩ බඩු ඉස්සීම , ගම්මිරිස් හොරෙන් කැඩීම , සාදික්කා කැඩීම , ඔක්කම ඔහුගේ ආදායම් මාරගය . ඔහු අත දිගු කලේ උදේශිකා සිටිය බංකුවටය . එය කියනවාත් සමගම දිල්ශාන් විපරම් කර බංකුව අස්සේ රිංගා රුපියල් 1000/= නෝටුවක් අතැතිව කෙකර ගාමින් අප අතරට ආවේය .
"යකෝ දාහක් !! මොනාද බොන්නේ ? උබනම් එලකිරි බං .. බොම්මු නප් වෙන්න .. වේවට තමයි බං කියන්නෙ චාන්ස් කියලා ..."
සියලු දෙනාම බීම සහ කෑම පිලිබදව අදහස් පල කරමින් එතන සීටින අතරතුර පංතිය ඇතුලට නැවතත් පැමිනියේ උදේශිකා සහ ඇගේ මිතුරියයි .. අපේ සිනා හඩ මද්‍යයේ ඔවුන් යමක් සොයන බව අප හතර දෙනාටම වැටහී අවසනය. ශේප් එකේ මාරු වෙමුයි පවසමින් එකිනෙකා කැපෙන්නට විය . මට කෙතරම් හොර වැඩ කලද මේ වැඩේට හිත දෙන්නේ නැත . මා ඔවුන් දෙස බලා සිටිනවා ඔවුන් දැක්කේය . මා හැරී බලන විට නරුමයන් කැපී අවසන්‍ය .
( තැන තැන වැටී විදවයි අපාය සහයක මිතුරන් මාගේ .... හිරිමල් වියේ .... ලා ලා ලා .. )
මා හැරී එන්නට හදද්දිම
"ස් ස් ස් " හම්මේ එවැනි වොයිස් එකක් මා මීට කලින් අසා නැත , ශේප් එකේ පඩ ලුක් එකකින් ඔවුන් දෙස හැරී බැලුවෙමි . නෙද්දකින් කතා කොට තිබෙන්නේ ඇගේ මිතුරියයි .
" අනේ මෙයා .. මෙතන සල්ලි වගයක් තිබ්බ දැක්කෙ නැද්ද ? ඇගේ මිතුරිය විමසුවාය.
මම කියන්නේ කුමක්දැයි නොවැටහුනි . මම ජඩයන් තිදෙනා දෙස බැලුවෙමි . ඔවුන් නැහ , පංති ශාලාවටම සිටින්නේ අප තිදෙනායි . හම්මේ හිතට ආවෙම අරව මේව . අර කව් බෝයි ෆිල්ම් එකක් වගේ , මුහුනට මුහුන දෙපාර්ශවයම බලං ඉන්නව . දැන් චාටර් වෙලත් බෑ . මොනා උනත් ලවු එකනේ , මම උඩ බිම බැලුවෙමි . මුලු ලෝකයෙන්ම කොල්ලෙක් කල ගොන්ම වැඩේ මම එදා කෙරුවෙමි .
" මේක වෙන් නැති "කියමින් මගේ සීයා මා අවුරුද්දට දීපු රු 1000/= ක් දික් කෙරුවෙමි , අයියෝ සල්ලී .
" අනේ ඔව් ඔව් රුපියල් දාහක් තමයි . මගේ අනික් ක්ලාස් එකේ සල්ලි මේ අනී , තැන්ක් යූ ... තැන්ක් යූ සෝ මච් . මං මෙතන්දි අන්තිමේට පර්ස් එක ඇද්ද මතකයි .මට හිතුන මෙතන ඇති කියල .
" හිහ් .. මම ගත්තෙත් දන් නැතුව " වෙව්ලන කටහඩකින් එසේ පවසා විදුලි වේගයෙන් පිටුපස නොබලා ගියේ බාතිය සංතකයේ තිබෙන රුපියල් දාහට විදීමටය .
-------------------------------------- මතු සම්බන්දයි ------------------------------------------------------
( ඊලග එපොසිඩ් එක ලබන 5 වෙනිදා විකාශය වේ ... දවසේ පැනය ... ජිමියා කල ගොන් වැඩේ කුමක්ද ? නිවර්දි පිලිතුර ෆේස්බුක් මාර්ගය ඔස්සේ සපයන්න . )
No comments:
Post a Comment