" අනේ පලයං බං ... උබ කෝමද කියන්නෙ ඒ මාතර කෑල්ල මට සෙට් කියලා ?" මාතර කෑල්ල යනු පෙරේදා අපගේ වැඩපලට ආ අලුත්ම සාමාජිකාවයි ..
PREVIOUSLY ON JIMMY RAAJ KUMAAR :-
" හෙට ගෙදර එනවනෙ පුතා ..? " .......
" ඔව් අම්ම උදේ 5.45 බස් එකේ එනව ටවුමෙන් බැහැගන්නත් ලේසිනේ "
PREVIOUSLY ON JIMMY RAAJ KUMAAR :-
" අලුත් මිස් ආය කැන්ටිම අරින්නෙ 10.30 Tea එකටයි .. Lunch එකටයිලු බං ..."
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ඉදිරි කඩයෙන් උදෑසන තේක බී රු 25/=ක් ගෙවා වැඩපල ඇතුලට ගියේ කැන්ටිමට වඩා රු 10ක් වැඩියෙන් වියදම් වූ පසුතැවීමෙනි .. රු 10ක් යනු වැඩපලේ සිට බෝඩිමට ගමන් කරන ගමන් ගාස්තුවයි .. වැඩපලට විසිල් එකක් ගගහ යනවිට මා දුටුවේ සිතාගත නොහැකි දසුනකි .. මා එය දැකීමෙන් දෙවරක්ම එය දෙස බැලුවේ විශ්වාස කිරීමට තිබූ අපහසුව නිසාවෙනි .. ඒනම් අලුතින් වැඩපලට ආ මාතර කෑල්ල සමග ගයියා පණි පෙරමින් කතා කරමින් සිටින දර්ශනයයි .. මා ගයියාට සැලුට් එකක් දමා එතනින් විසිල් කරමින් මාරු වද්දිම ....
" ඒ ඒ ... ස්ස්ස්ස් ස්ස්ස් පොඩ්ඩක් එන්නකො !! ..." ඒ ටකරමකට ගල් ගසන්න සේ කතා කලේ මාතර කෑල්ලයි .. ගයියා එතැන ඉද්දී මට කතා කරන්නේ අහවල් එකටදැයි දැඩි ප්‍රශ්නාරතයක් සිතේ රදවාගෙන ඈ වෙත ඇදුනෙමි ...
" ආහ් කොහමද ??? වැඩපල හොදද ?? " ඇගේ මැසිමට තට්ටු කරමින් පඩ වොයිස් එකකින් ඇගෙන් විමසන්නට වුනෙමි ...
" හොදයි හොදයි ... මේ අදත් මට මේ නූල අමුන්නගන්න බෑ අනේ ..." කියමින් ඈ අත වූ කොලරයෙන් මගේ අතටද තට්ටු කලාය .. මා සැනෙකින් ගයියාගේ මුහුණ දෙස බලද්දි එය රු 5/= උලුදු වඩයක් ගානට පොඩි වූවේය ...
" ඇයි මේ ලග ඉන්නෙ නියම අමුනන්නෙක් .. මොකාක්ද බං .. අලුත් උන්ට උදව් කරපං .." මා ගයියා දෙසට හැරී එක එල්ලේ කියා ඉවර වෙන්නත් කලින් ..
" මචං මචං .... මේ මේක අලුත්ම මැසිමනෙ .. නෙ .. උබ .. දන්නවනේ ....! " ගයියා ඇගේ පිටුපසට වී ඇස් ගසමින් කියන්නෙ කුමක්දැයි වැටහෙන්නට මාහට වැඩි කාලයක් ගියේ නැත .. සැනෙකින් සිනාවක් පහල වුවද පිට නොකර සීටියේ ගයියා තුල ඇති වූ අනුකම්පාව සහ යහලුකමේ නාමයනි .. අලුත්ම මැශින් යන්ත්‍ර අප වැඩපලට ගෙන ආ දවසේම ඉන් එකක වැරදි බොත්තමක් ඔබා මැහුම් රටා රැසක් මාරු වී බොසාගෙන් බැනුම් අසා ගයියා වැඩපලේම නෝන්ඩි වී සිටි අයෙකි .. ඇය ඒ බවක් දන්නවානම් මොහු සමග මැසිම ලගද නොමැත ..
" චතුරංග .. උබ දන්නවනෙ නේ මචං .. මං මේ මැශින් අස්සෙ ඉන්න එකෙක් නෙමෙයි කියල .. මං වැඩිපුර ඉන්නෙ බොසාගෙ ඔපීසියේනෙ ...!" මා නූල අමුණන අතරතුර ගයියා හඩ නැගුවේය ..
" අද උබ මොකද එහෙනම් මෙතන කරන්නේ ?? අදත් පලයංකො එහෙනම් ! " මා එසේ පවසද්දී මාතර කෑල්ල අත කටට තබා සිහින් ශබ්දයකින් සිනාවක් පෑවාය ..
" අර අලුත් මිස් එක්කෙනෙක්ව ඇතුලට ඇරන් නැල්ලු .. එලවගෙන " මාතර කෑල්ල එසේ පවසද්දී ගයියාගේ උලුදු වඩ මුහුණ පරිප්පු හැඩයක ස්වරූපයකට මාරු වුනේ මාඅ බලා සිටියදීමය ...
" නවත්තපන් තොපිලගෙ හැකර හිනාව !! ..." මා එසේ හඩ නගා මැසිමට පහරක් ගැසුවේ සිතට ආ තරහටය .. එය කෑලි කෑලි වී විසිවී යන අයුරු මට පෙණිනි ...
" මොනාද බන් කල්පනා කරන්නෙ ? " ගයියා පිටට තට්ටු කරද්දී නැවතත් මා පියවි ලෝකයට ආවෙමි . මැසිම තිබූ පරිදිම ආන්ත්‍රාවකින් තොරව තිබේ .. මා දැක ඇත්තේ ඉතාම කෙටි සිහිනයකි ... නමුත් මට ඒ සිතුනු දේ සිදු කරන්න තිබුනානම් යැයි මට නිතරම සිහිවුනි .. අප තිදෙනා පල්හෑලි දොඩමින් ඉද්දී අප ඉදිරියට ටයි හැදගත් මහත්වරු කිහිප දෙනෙකු පැමිනියේය , පසුව ඔවුන්ගේ කතාවට සවන් දෙන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය ...
" හරි සුබ උදෑසනක් හැමෝටම ....! " එක් ටයි මහතෙක් අපට ආමන්ත්‍රනය කරද්දී
" හෙණ ගහපන් !..." සුපුරුදු පරිදි ගයියා සහ මා ඔවුන්ට ආමත්‍රනය කලේ අප දෙදෙනාට පමණක් ඇසෙන පරිදීය ...
" මේ FIT කර්මාන්තශාලාවේ .. ආයතන හිමිකරු විදෙශ ගතවෙලා තියනවා .. ඔහු තව මාසයකින් එන්න පුලුවන් .. අවුරුද්දකින් එන්න පුලුවන් ... ඔහු එනකොට .. මේ ගාමන්ට් එකේ ලාබ වැඩි වෙලා තියෙන්න ඕන .. ඔහුගේම නෑදෑ දියනියක් වන මිස් කෙනෙක් තමයි දැනට රාජකාරියේ ඉන්නේ ... එතුමිය වැඩපලේ සාර්තකත්වය උදෙසා අලුත් නීති ටිකක් කැන්ටින් එක ලග ප්‍රදර්ශනය කරල තියනවා ... නිකරුනේ කතා කරන්නෙ නැතුව ( අප දෙස බලමින් ) ... වැඩ කරන්න පටන් ගන්න .. ස්තූතියි ... !" ඔහු ආමන්ත්‍රනය කල ගිය පසු අප තිදෙනාගේ හෑල්ල ටද තිත තැබිනි ..
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lunch වේලාවේදී මව කතා කලාය .. ඇයට මා නොවරදවාම නිවසට හෙට දින පැමිනෙන බව දැනුම් දුන්නෙමි .. ලගක් වන තුරුම කොලබ ආ ගමනට ඈ බැනවදිමින් සිටියාය .. මා මීට මාස දෙකකට පමණ කලියෙන් යැවූ පඩියෙන් පසු ඈ දුරකතනයෙන් හඩා වැටුනාය .. මේ අවුරුදු දෙකටම නිවසට ගොස් තිබුනේ දෙවතාවක් පමණි ...
හවස 3.30 ට පමණ මා කාර්‍යාලය දෙසට ඇදුනේ හෙට නිවාඩුව ගැනීමේ අරමුණෙන්‍ය .
" ඇයි තමුන් අවේලාවේ මේ ....?" කාර්‍යාලය ඉදිරිපස සිටි කැහූටු සේවකයා එසේ විමසද්දී මා හට මතක් වුවේ අප පාසලේ සිටි විනය පාලක ගුරුවරයායි ...
" මිස් පොඩ්ඩක් හම්බෙන්න ....!" මා ඔහුගේ සපත්තුවේ සිට ඉහ තෙක් බලන්නට වුනෙමි ... ඔහු විගසින් කාර්‍යාලය තුලට දිව එලියට පැමිනියේය ..
" මිස් දැන් ලොකු වැඩක් .. කාරණාව කියන්න මං මිස්ට කියන්නම් ....!" ඔහුගේ කතා ස්වරූපය මා හට දිරවව්වේම නැත ...
" මට දවස් දෙකක නිවාඩුවක් ගන්නෝන ... ගමේ මලගෙදරක් ... " යැයි පවසා ඔහු දෙස එක එල්ලේ බලා සිටියේ මූ ගේමටවත් එයි යැයි සිතාගෙනය ..
" වැඩ කරන සෙක්ශන් එක 3B නේ මල්ලී ?? මිස් හා කීවොත් මං කියන්නම්කො " සේවකයා එසේ කිව් පසු කොරවක්කෙකු නියරේ පියනගින්නක් සේ පඩියෙන් පඩිය සෙමෙන් බැස ගියෙමි .. රාජකාරිය නිම වීමට විනාඩි 10ක් තිබියදී කැහැටු සේවකය මවෙත පැමිණ නිවාඩු කොලයද ලබා දුන් පසු වැඩ නිමවී සුපුරුදු පරිදි ගයියා සමග පාර දිගේ පියමන් කරන්නට වුනෙමු ...
" මේ වරෙං යන්න ...!" ගයියා අපගේ නිහඩතාවය බින්දේ වැඩපලේ සිට අඩි පහක් පමණ ඉදිරියට ගිය පසුවයි ....
" කොහෙ යන්නද ???"
" රන්රෝ යමන් !..." ගයිය පවසන්නේ වැඩපලට නුදුරින් පිහිටි රෙස්ටුරන්ට් එක ගැනයි ....
" බෑ බං අද ... හෙට උදේම ගෙදර යන්නෝන ...." ඒ පිලිතුරෙන් ඔහුගෙන් බේරීමට මට නොහැකි විය .. ඇතැති වූ රුපියල් 30/= ක් ඔහුට දුන් පසු සිගරට්ටුවක් රැගෙන පාර දිගේ ගසමින් බෝඩිමට යන්නට විය ...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
බෝඩිමට ආ පසුද මාතර කෑල්ල ගැන ගයියාගෙන් අසා සිටිමට මා හට සිදුවිය ... ඔහු ඇයට සදුදා දිනයේ දුරකතන අංකය ලබා දෙන ප්ලෑන කියද්දී මම බැන වැදුනේ වැඩ පලේ අලුත් නීති වලටයි ... ශවරයෙන් හොදහැටි නාගත් පසු රොටී දෙකක් පුච්චන් කා එලාම් එකට අත නොතබන සේ ගයියාට තරයේ අවවාද කොට නින්දට ගියෙමි .. පසුදින උදෑසනම බස් රතයට මා ඇරලීමට ගයියාවද ඇදගෙන එද්දී .. ඔහු නිදිමරගාතේ බැනවදිමින් මා බසයට හැරලඅට ආවේය .. හැරලූ පසූ ඔහු වැනෙමින් බෝඩිමට යන ආකාරය CTB බස් රතයේ අවසාන් ආසනයේ වූ කවුලුවෙන් දිටිවෙමි
---------------------------------------- මතුවට සම්බන්දයි ----------------------------------------------------------------------
අද 30 වෙනිදා ... ඊයේ තමයී මේ කතාවේ කොටස දාන්න සැලසුම් කරල තිබුනේ ...එ නිසා ඊලග කොටස මීලග 32 දින .. ආ සමාවන්න ඔක්තෝබර් දෙවන දිනට එය විකාශ කරන බව දැනුම් දෙන්නෙමි .. කියවු ඔබ සැමට ස්තූතිය .......
